Blog

Zaterdag 1 april werd ook dit jaar door Special Needs Judo Foundation de Open European Special Needs Championships georganiseerd. Vorige editie was ik kata judge en schreef ik over Merijn, Luna en de beleving en toewijding in het aangepaste judo.

Om een lang kort verhaal kort te houden: dit jaar heb ik wederom als nationaal kata judge gevochten tegen de tranen van ontroering. En ik was zeker niet de enige.

Ik zag Sanne en Dave het complete (!) nage-no-kata uitvoeren. Het is niet moeilijk voorstellen dat als ik als kata judge geen andere keuze had dan negen en tienen geven voor deze prachtige uitvoering. Ik probeerde professioneel stoïcijns te blijven kijken. Ik ben bang dat mijn enthousiasme niet verborgen is gebleven en eigenlijk vind ik dat helemaal niet erg.

Vrijwel op hetzelfde moment voert Danny Hogetoorn zijn, met Tycho van der Werff, zelfontwikkelde kata uit. Danny heeft Multiple Sclerose (MS), waardoor het judoën steeds moeilijker wordt.

Het is zo’n filmmoment waarop iedereen voelt dat er iets bijzonders aan de hand is en de zaal steeds stiller wordt. Danny valt al tijdens de groetceremonie. Echter, opgeven is er niet bij. Hij raapt zichzelf op en gaat verder.

De zaal is nu muisstil en de ogen zijn gericht op Danny en Tycho. Er is een strijd gaande, maar welke? Man tegen man? Man tegen ziekte?

Het kata is afgelopen. Danny en Tycho groeten af. Het publiek klapt zeker vijf minuten voor deze bijzondere prestatie. Ook ik applaudisseer vol waardering. Blij dat ik deel uit mocht maken van dit mooie moment en deze fantastische dag.

Later kwam de reflectie. Wat maakt de kata op deze dag zo bijzonder? Wat maakt dit zo’n bijzonder evenement?

In mijn vorige blog over het aangepast judo had ik het al over de beleving en toewijding van deze judoka. De onderlinge vriendschap. Het helpen van elkaar. Jita kyoei, wederzijdse voorspoed voor zichzelf en anderen.

Echter, er viel mij deze keer nog meer op.

In het judo heb je Shin Gi Tai. Shin is de geest, hart en spirit. Gi is de techniek, kennis en ervaring. Tai is het lichaam.

In kata kunnen we ons soms verliezen in gi en tai. We kijken alleen naar de vorm of zijn slechts bezig met alle details van de technieken (zie Het gevaar van katawedstrijden). Kloppen de afstanden, staat de linkerteen goed en heeft uke zijn benen bij elkaar als hij valt? Allemaal belangrijk, maar er is meer.

Judo leert ons zoeken naar de best mogelijke manier van handelen, ongeacht de individuele omstandigheden.

Jigorō Kanō

Minimaal even belangrijk voor een evenwichtige bestudering van het kata is shin. Het ontwikkelen van de geest, hart en spirit.

Dan denk ik aan het tonen van moed om met een aangepast kata jezelf kwetsbaar opstellen voor een publiek. Doorzettingsvermogen om als je valt jezelf op te rapen. Elke moment kunnen accepteren dat het lichaam of geest je in de steek laat en zoeken naar de mogelijkheden. Een enorme geestelijke veerkracht.

Dat zag ik op dit bijzondere evenement terug in de kata. Judoka die zich optimaal inzetten voor het ontwikkelen van lichaam en geest door het bestuderen van kata met een overweldigende geestelijke kracht. Shin Gi Tai. Daar kan ik alleen maar respect voor uiten en vervolgens overpeinzen hoe ik dit in mijn eigen judo terug laat komen.