Vorig jaar september werd ik 31 jaar. Henk de Vries feliciteerde mij op Facebook met mijn verjaardag met het volgende bericht: “Ik wacht wel even op een blog met overpeinzingen van hoe het is om alweer een jaartje ouder te zijn. Daar kun je zo langzamerhand vast wel wat mee!”

Overpeinzingen vallen niet mee

Het even werd een lange tijd. Overpeinzingen vallen niet mee. De keuzes sinds mijn geboorte. Waar hebben ze me gebracht en waar brengen ze me heen? Wil ik doorgaan op deze weg of een ander pad kiezen?

Ik twijfel regelmatig of ik wil blijven bloggen. Het maakt me bewuster van de gedachten in mijn hoofd, evenzo deze continu veranderen. Toch wil ik liever op de achtergrond blijven. Aan de andere kant deel ik mijn ideeën graag, zodat ik van de reacties kan leren en hopelijk mensen inspireer.

Jezelf beschrijven is gelijk aan proberen te bijten op je eigen tandenAlan Watts

Perfectionisme ligt bovendien altijd op de loer. Ik kan het nooit goed genoeg doen. Het is een reden om in de schaduw te blijven. Dan kan niemand kritiek leveren. Echter, dan worden mogelijke talenten niet ontwikkeld of blijven verborgen.

Het bewegen op dit vlak deed me beseffen dat ik vol tegenstellingen zit. Desondanks laat ik door het ouder worden steeds makkelijker los wie ik denk te zijn en wat anderen zien, daarbij kiezend voor mijn eigen weg. Dat is een van de effecten van een leven lang judo, een lenige geest en evenwichtige houding.

In mijn ‘jongere’ jaren dacht ik dat lichaam en geest een tegenstelling zijn. Niets is minder waar. Shin, gi, tai heeft mij hierbij op weg geholpen.

Shin, gi, tai

De uitdrukking “shin, gi, tai” komt regelmatig voor in budo. Shin staat voor de geest (evenals hart en spirit), gi voor techniek en tai voor het lichaam. Een goede budoka heeft deze eigenschappen in balans.

Als jongetje was ik vooral bezig met tai. Een snel lichaam en steeds sterker worden. Het fysieke. Ik merk dat naarmate ik ouder word ik via gi (techniek) langzaam meer aandacht heb voor shin (geest).

Ik ben nog altijd op zoek naar een fijne balans. Niet een prediker die alleen mysterieus praat over budo vroeger en innerlijke kracht. Geen eenzijdige technicus die alleen vage, onpraktische technieken tot in detail uitlegt of een instructeur die zijn leerlingen alleen duizenden uchi-komi laat uitvoeren.

Ik wil een balans vinden tussen efficiënte en effectieve technieken die worden versterkt door attributen zoals doorzettingsvermogen, snelheid, lenigheid en kracht. Daarbij aandacht hebben voor de geest, ademhaling en het ervaren van de diepere principes van budo.

Door het ouder worden is het accent misschien verschoven van tai naar gi en shin. Toch voel ik me nog jong. Dit komt omdat lichaam en geest niet alleen een tegenstelling zijn, maar tevens hetzelfde. Een sterke geest leidt tot een sterk lichaam en vice versa.

Jij en ik

De tegenstelling tussen jou en mij is in de jaren ook minder groot geworden. Ik vergelijk mezelf minder met anderen en geniet er meer van dat jij sterkere kanten hebt. Door het oog hebben voor de kennis en vaardigheden van anderen, heb ik na vele uren inspanning het cliché ervaren: ik weet dat ik niets weet.

De zin van het leven is gewoon om te leven. Het is zo vanzelfsprekend, zo duidelijk en zo eenvoudig. Toch rent iedereen in paniek rond alsof het nodig is om iets te bereiken dat boven zichzelf uitstijgt.Alan Watts

Naast mezelf niet langer vergelijken, wil ik ook loslaten dat ik me moet bewijzen. Wegblijven van macht en politiek. Tenzij ik daarmee het doel jita kyōei, wederzijdse voorspoed voor mezelf en anderen, bereik. Zelf afwegen of bepaalde zaken er over een paar jaar nog toe doen.

Liever focussen op het hier en nu. Werken aan mijn eigen weg. Samen genieten met vrienden op en buiten de tatami.

Mada, mada

Ondanks dat ik ouder word, ik leer loslaten en mezelf niet langer wil bewijzen, blijf ik zoeken naar verbetering. Er is nog zoveel te leren en de balans tussen shin, gi, tai blijft verschuiven tot ze een zijn.

Dit kan met behulp van bunbu ryōdō, de weg van het zwaard en de pen. Met andere woorden nog vele uren in de dōjō voor het trainen van lichaam en geest met judo, Braziliaans jiujitsu en yoga. Het bestuderen van boeken over filosofie en krijgskunsten. Het lesgeven om kennis over te dragen en zelf van te leren. Het spelen op de gitaar. En… voorlopig het schrijven van blogs en bespreken met anderen. Mada, mada, op 31-jarige leeftijd ben ik er nog niet!