Het boek Sapiens van Yuval Noah Harari biedt een interessante kijk op de geschiedenis van de mensheid in drie grote golven: de agrarische, industriële en wetenschappelijke revolutie. Dit wordt op een luchtige manier verteld.
Tijdens het lezen heb ik mijzelf meerdere malen afgevraagd in hoeverre de principes van judo zijn toegepast door de Homo sapiens. Onze geschiedenis roept in ieder geval regelmatig verbazing op.
In een van de laatste hoofdstukken over geluk staat de onderstaande vergelijking tussen het najagen van geluk en de golven in de zee. Het is gebaseerd op (zen)boeddhistische inzichten.
Vergelijk het met een man die tientallen jaren aan de kust staat en bepaalde ‘goede’ golven toejuicht en probeert te voorkomen dat ze in de branding uiteenvallen, terwijl hij ‘slechte’ golven probeert weg te duwen om ze uit zijn buurt te houden. Dag in, dag uit staat die man op het strand en hij maakt zichzelf helemaal gek met die vruchteloze opgave. Uiteindelijk gaat hij in het zand zitten en laat hij de golven maar gewoon komen en gaan zoals ze komen en gaan. Wat een rust ineens!Sapiens (Yuval Noah Harari)
De vergelijking is ook relevant in budo.
Enerzijds is het moraal van het verhaal direct fysiek toepasbaar in de krijgskunsten. Het gebruiken van de kracht (golven) van de ander in plaats er tegen te verzetten.
Anderzijds is het toepasbaar in het dagelijks leven. ‘Goede’ of ‘slechte’ gedachten (golven) ebben allemaal weer weg. We willen sommige pijnlijke momenten liever verdrijven. Andere fijne momenten willen we zo lang mogelijk aan vastklampen. Uiteindelijk is alles zoals het is. Er zijn slechts golven. Niets was, niets wordt, alles is.
