Blog

Mijn blogs laat ik meestal proeflezen door experts. Laatst kreeg ik een interessante reactie van Richard de Bijl op een blog. Hij is namelijk nog steeds bezig met het ontwikkelen van zijn judo en lesgeven op 64-jarige leeftijd.

Jiro Dreams of Sushi

Ik moest denken aan de film over Jirō Ono, Jiro Dreams of Sushi. Een prachtige documentaire over een chefkok van een restaurant in het hart van Tokio met slechts tien zitplaatsen. De man is in de film inmiddels op 85-jarige leeftijd en streeft nog steeds naar verbetering.

Jirō heeft drie Michelinsterren en voor zijn sushirestaurant moet je maanden van tevoren reserveren. Toch is hij nog altijd op zoek naar verbetering vergelijkbaar met een budoka. In Japan heet dit kaizen. Dit continue streven naar progressie leidt tot een creatief en vitaal leven. Het straalt van Jirō Ono af in deze prachtige documentaire.

Ik wil iedereen van harte aanraden eerst de film, waarbij het water in de mond loopt, te bekijken en dan pas deze blog verder te lezen. Op deze manier kun je je eigen mening vormen over de film en de prachtige verhalen van Jirō en zijn omgeving. Aan de film heb ik veel mooie ideeën overgehouden en ik wil er een paar delen.

Passie komt niet vanzelf

Wat is de relatie tussen Jirō en Richard?

Beiden oefenen nog elke dag met veel passie hun beroep uit, terwijl ze al vanaf jonge leeftijd voor dit beroep hebben gekozen. Ze zitten niet stil. Zoeken steeds naar kleine verbeteringen. Dit zonder de basis van hun kunst uit oog te verliezen. De basis is namelijk belangrijk voor zowel het bereiden van sushi (rijst en rauwe vis) als het uitvoeren van waza (kumikata, kuzushi, tsukuri, kake).

Ik heb dit werk geen enkele keer verafschuwd. Ik werd verliefd op dit werk en heb mijn leven eraan gegeven. Ook al ben ik 85 jaar oud, ik wil nog niet met pensioen gaan. Zo voel ik het.

Jirō Ono

Het mooie is dat ze nog steeds van hun werk houden. Wat ik bijzonder vind is dat Jirō zegt dat je verliefd moet worden op je werk. Tegenwoordig zijn veel zelfhulpboeken gericht op het vinden van jouw passie en het leven wordt dan fantastisch. Alsof je even een passie zoekt en daarna alles vanzelf gaat.

Echter, de realiteit is vaak anders. Je werk zal niet altijd geweldig zijn. Er zijn ook periodes dat het even tegenzit of -staat. Het moderne devies lijkt: “Dan kies je toch een andere passie?” Zo bereik je nooit diepgang!

Jirō Ono en Richard hebben een enorme diepgang in hun werk bereikt, omdat ze niet opgeven als het even tegenzit. Dit betekent dat je op deze momenten hard moet werken en niet klagen. Niet alleen ontvangen, maar ook geven. Bewust houden van jouw werk.

Dit kan veel rust geven. Je zoekt niet continu naar jouw passie, terwijl je werkt voor het geld. Vaak loopt dit op een deceptie uit, want de vraag is of er een passie is met alleen maar pluspunten. Echter, houden van je huidige werk met zijn plus- en minpunten ligt in veel gevallen wel binnen bereik. Zoek niet de perfecte baan (passie), zoek een leuke baan en ga ervan houden.

Als u eenmaal uw beroep heeft gekozen… moet u volledig opgaan in uw werk. U moet verliefd worden op uw werk. Nooit klagen over uw werk. U moet uw leven wijden aan het meester maken van uw vaardigheid. Dat is het geheim van succes… en de sleutel om als eervol beschouwd te worden.

Jirō Ono

Ook het advies van nooit klagen en alles geven vind ik erg mooi van de sushikok. Mijn ervaring is dat klagen zelden leidt tot positieve verandering. Het demotiveert en zet niet aan tot vitaliteit en creativiteit.

Steeds zoeken naar verbetering geeft juist energie. Elke keer nadenken over de kleine details. Niet de breedte, maar de diepte opzoeken. Zie ook mijn blog Weniger aber besser. Continu streven naar beter.

Op deze manier blijft het werk elke dag vernieuwend, want perfectie bereik je nooit. Je kunt hoogstens elke dag progressie boeken. Zoeken naar een nieuwe aanbiedingsvorm van sushi of waza. Dit kun je natuurlijk ook toepassen in het beroep dat jij uitoefent. Streef naar progressie, niet naar perfectie.

Ik doe steeds hetzelfde, over en over, elke keer met kleine verbeteringen. Er is altijd het verlangen om meer te bereiken. Ik blijf klimmen, in een poging de top te bereiken, maar niemand weet waar de top is.

Jirō Ono

Ik zie leraren die tevreden zijn en in herhaling vallen. Ze gaan een kunstje doen en raken hun vonk kwijt die moet overslaan op hun leerlingen. Uiteindelijk leidt dit tot het verlies van judoka. Mensen ‘proeven’ op den duur dat een leraar of chefkok zijn vonk kwijt is en gaan buiten de deur eten.

Door vernieuwing en diepgang blijven zaken interessant na vele jaren. Mijn streven is dan ook continu zoeken naar verbetering. Ongeacht hoe klein het detail. Op deze manier blijf ik hopelijk ook vitaal en creatief tot op respectabele leeftijd, zodat ik energie heb om anderen te inspireren en laten genieten zoals Jirō Ono en Richard dat kunnen!